Eliza Oudshoorn
Ontmoeting op de Wereldjongerendag 1997 in Parijs

Mijn naam is Eliza Oudshoorn, parochiaan van de Heilige Lodewijkkerk.

In 1997 mocht ik namens de Nederlandse Bisschoppen conferentie naar het internationale jongerenforum dat vooraf ging aan de Wereldjongerendagen in Parijs. Het wonderbaarlijke is dat ik daar ook voor het eerst onze vroegere kapelaan Remery heb ontmoet. Hij was nl. de afgevaardige van dat zelfde forum wat had plaatsgevonden voorafgaande aan de WJD in Manila in 1995. 

Wat ik bij vertrek nog niet wist is dat we ook de paus persoonlijk gingen ontmoeten, en wat een enorme invloed hij zou hebben op de rest van mijn leven en dat van vele van mijn generatie. Ten tijden van de Zalig verklaring (1 mei 2011) van deze paus heb ik een stukje mogen schrijven voor het blad van het St. Janscentrum in Den Bosch. 

Dit stukje kunt u hieronder vinden.

Het gehele blad met alle verhalen kunt u HIER vinden.

JP2: Paus van de jongeren

Paus Johannes Paulus II, onze paus, mijn paus, ik ben onderdeel van de zogenaamde JP2 generatie. Dat klinkt mooi maar het heeft tegelijkertijd ook gevolgen en consequenties. De 3 belangrijkste woorden hierbij zijn voor mij dankbaarheid, verantwoordelijkheid en trots. Ik ben trots en dankbaar dat ik juist deze paus heb meegemaakt op het moment dat je volwassen wordt en je keuzes moet maken in je leven. Trots hoe hij een voorbeeld is geweest in deze wereld zeker naarmate hij ouder en kwetsbaarder werd. Juist toen werd hij sterker.

Eerste kennismaking

Voor mij begon het leven met ‘mijn’ paus in 1997 met de wereldjongerendagen (WJD) in Parijs. Eigenlijk had ik helemaal geen zin, waarom zou ik 2 weken vakantie opofferen om naar zo’n oude man te gaan luisteren. Gelukkig had Onze Lieve Heer andere plannen. Iemand had mijn naam genoemd en ik mocht naar het forum voorafgaande aan de WJD als één van de twee nederlandse vertegenwoordigers. Voor mij zijn het een intense 2 weken geweest waar ik echt ben gaan ontdekken wat het geloof betekent en wat Jezus voor mij heeft gedaan. Iemand die dat me duidelijk heeft gemaakt is Paus Johannes Paulus II. 

Ook in Parijs was hij al een ‘oude’ man, ik weet nog dat we een aparte mis hadden met de paus, in een kleine kerk ergens in Parijs. De paus stond achter het altaar en hij wankelde en zijn assistent moest hem echt beetpakken om niet te vallen. 

Maar hoewel zijn lichaam oud was en zijn stem misschien niet meer zo krachtig als vroeger, spraken zijn ogen boekdelen en kwam ieder woord wat hij sprak recht binnen in het hart. Hier zat een man, leider van de Kerk, een man die voor 99% verantwoordelijk was voor de val van de muur, en hij zei dat hij ons vertrouwde, dat wij jongeren de toekomst van de kerk waren, dat wij onze verantwoordelijkheden moesten nemen voor onze leeftijdsgenoten. 

Wij hadden gezien (het thema van Parijs was ‘Kom en zie’) en nu was het tijd voor ons om te getuigen. Dat betekende dus ook ‘ik’. Hij vertrouwde mij mede de toekomst van de Kerk toe, de paus verwacht van mij dat ik de verantwoordelijkheid neem voor mijn leeftijdsgenoten en dat in Nederland. Dan weet je pas echt wat het betekent als er wordt gezegd: “Van iedereen aan wie veel gegeven is, zal veel worden geëist, en hoe meer aan iemand is toevertrouwd, des te meer zal van hem worden gevraagd.” (Luc 12, 48) 

Je hoeft maar 10 seconden in zijn ogen vol liefde en vuur te kijken en je weet wat je te doen staat, maar je weet ook dat hij mede spreekt, als het ware, namens Onze Lieve Heer, en door zijn liefde voor de jongeren weet je gewoon dat Jezus ons ook bemint. Dat was wel het belangrijkste wat de paus ons meegaf: “Jezus houdt van jou, Hij vertrouwt jou en Hij heeft een bijzondere plek en roeping voor jou in Zijn Kerk”. Die oude man waar ik geen 2 weken vakantie voor over had om naar te luisteren was voor mij veranderd in de man die mij naar Jezus bracht, iets waar ik hem de rest van mijn leven dankbaar om zal zijn. 

Mijn pastoor had een mooi verhaal van een duitse priester. Toen hij ooit Johannes Paulus ontmoette wist de paus niet wie hij was, maar nu de paus in de hemel is kent hij ons echt ook allemaal. Hoeveel meer kan hij ons nu dan de weg wijzen. Hij blijft een gids voor al die jongeren die hij in de loop van de jaren heeft ontmoet, al is het maar 10 seconden geweest, je zag dat hij van je hield en nog mooier, je wist dat Jezus van je houdt, een ontmoeting die de rest van je leven veranderde. 

Mijn tweede ontmoeting

Ik heb het geluk gehad Johannes Paulus nog een tweede keer te mogen ontmoeten. Na de mis stonden we weer klaar om hem een hand te mogen geven en zijn hand te kussen. Hij stond krom voorover gebogen en keek een beetje schuin richting de grond. De eerste keer had ik van de zenuwen niets kunnen zeggen maar deze keer waren we al begonnen aan de voorbereidingen voor de WJD in Rome. En ik zei dat ik hem wederom hoopte te zien tijdens de WJD in Rome. Hij verstond niet goed wat ik zei dus hij zei: “what?” Dus ik boog nog verder voorover en kwam wat dichterbij zijn oor en zei nogmaals dat ik hem hoopte te zien bij de WJD in Rome. Deze keer had hij me duidelijk gehoord zijn hoofd kwam omhoog hij keek me recht aan en hij zei: “yes, yes, yes”. 

Deze oude man zag er naar uit om ons jongeren daar weer te ontmoeten, en dat kon je ook zien die avond in augustus op Tor Vergata (wat nu overigens is vernoemd naar Johannes Paulus II) 

Afscheid 

Ik besef me dat dit het verhaal is van één persoon. Tegelijk weet ik dat er honderdduizenden, miljoenen mensen op de wereld rondlopen voor wie deze paus zoveel heeft betekend, en in het bijzonder heel veel jongeren. 

Dat was ook heel duidelijk de zijn laatste dagen het Sint Pietersplein stond vol met vooral jonge mensen die hem niet wilde loslaten die ook bij hem wilde zijn in deze laatste uren. Wat dacht u van de mensen die uren soms zelfs meer dan 1 dag in de rij hebben gestaan om afscheid te nemen van deze grote paus. 

Afgelopen 1 mei is bevestigd wat we eigenlijk allang wisten, ‘onze’ paus is bij Christus en vandaar waakt hij over ons en zorgt hij voor ons. 

“Wees niet bang, open de deuren voor Christus” 

Paus Johannes Paulus II betekende zoveel voor zoveel jongeren, ga maar eens kijken naar zoveel jonge priesters, de meesten hebben hun roeping ontdekt tijdens wereldjongerendagen. Ze hebben gehoor gegeven aan de oproep van de Paus. “Wees niet bang, open de deuren voor Christus”. Hij durfde de jongeren uit te dagen, door ze vertrouwen te geven maar ook door ze het hoogste ideaal voor te houden nl., om heiligen te worden. Ik wil, om dat te illustreren, eindigen met een stukje wat de paus heeft gezegd in Toronto tijdens zijn laatste WJD in 2002. “Vanavond herbevestigt de Paus, tezamen met jullie, jongeren van alle continenten, tegenover de wereld het geloof dat het kerkelijk leven in stand houdt. Christus is het licht van alle naties. Hij stierf en verrees weer om aan allen die door de tijd geleefd worden de hoop op de eeuwigheid terug te geven.

Niets menselijks wordt door het Evangelie beschadigd: iedere authentieke Paus Johannes Paulus II bracht mij naar Jezus waarde, ongeacht in welke cultuur deze verschijnt, wordt geaccepteerd en verheven door Christus. Dit wetende kunnen Christenen niet nalaten in hun harten de trots en de verantwoordelijkheid te voelen van hun roeping om getuigen te zijn van het licht van het Evangelie. Juist om deze reden zeg ik tot jullie vanavond: laat het licht van Christus in jullie leven schijnen! Wacht niet tot je ouder bent teneinde het pad naar heiligheid uit te stippelen! Heiligheid is altijd jeugdig, net zoals de eeuwigheid de jeugdigheid van God is. Vertel aan iedereen over de schoonheid van het contact met God dat inhoud aan jullie leven geeft. 

In de vraag naar gerechtigheid, in de bevordering van vrede, in je toewijding aan naastenliefde en solidariteit, laat niemand jou overtreffen! Hoe mooi is het lied dat we gedurende deze dagen steeds horen: “Light of the world! Salt of the earth!” “Licht van de wereld, zout van de aarde!”. Wees voor de wereld het gezicht van de liefde! Wees voor de aarde de weerschijn van Zijn licht! Dat is het meest mooie en kostbare cadeau dat jullie aan de Kerk en aan de wereld kunnen geven. Jullie weten dat de Paus met jullie is, met zijn gebed en innige zegen”.